το πρώτο μέρος εδώ
Ο Jean-François Dandrieu (1682 -1738) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες και οργανίστες της γαλλικής μπαρόκ περιόδου, επιδομώντας έναν ήχο βαθύ, εσωτερικό και μεγαλοπρεπή που παραπέμπει αμέσως στην ολύμπια "αταραξία" αλλά και μυστική "άνωση" μιας εποχής που πίστευε ότι ήλθε για να μείνει για πάντα.
Παιδί-θαύμα ο Dandrieu, σε ηλικία μόλις 5 ετών έπαιξε harpsichord μπροστά στον Λουδοβίκο 14ο της Γαλλίας και την αυλή του, οι οποίοι τον κατεπευφήμησαν και εξήραν για τις ικανότητες και το πολύ πρόωρο ταλέντο του.
Στο βίντεο που ακολουθεί, ακούγεται το "Magnificat In G" σε ερμηνεία του Anton Doornhein.
Ο Louis-Nicolas Clérambault (1676-1749) προερχόμενος από μουσική οικογένεια, μαθήτευσε στο εκκλησιαστικό όργανο κοντά στον μεγάλο δάσκαλο της μπαρόκ περιόδου André Raison.
Διετέλεσε οργανίστας στην εκκλησία του Grands-Augustins, όντας εν ταυτώ χρόνω στις υπηρεσίες της Françoise d'Aubigné Μαρκησίας του Maintenon, που υπήρξε η δεύτερη, ανεπίσημη σύζυγος του Λουδοβίκου 14ου.
Κατόπιν ο Clérambault διετέλεσε οργανίστας στον ναό του Saint-Sulpice και στον βασιλικό οίκο του Saint-Cyr, και αργότερα διαδέχθηκε τον André Raison στο όργανο της εκκλησίας του Grands-Jacobins. Εφηύρε ακόμα την φόρμα της γαλλικής σονάτας για το κλαβεσέν.
Στα δύο βίντεο που ακολουθούν ακούγεται ολόκληρη η Suite de deuxième ton από τον Dr.Becker σε recital του Αυγούστου του 2006 και επί του εκκλησιαστικού οργάνου του St.John's Church στην Bangor.
Ο Louis-Claude Daquin (1694-1772)
εβραϊκής καταγωγής, υπήρξε και αυτός παιδί-θαύμα όπως ο Dandrieu και σε
ηλικία έξι ετών παρουσίασε τις επιδεξιότητές του μπροστά στον Λουδοβίκο
14ο.
Μαθητής του μεγάλου Louis Marchand (τον οποίο και παρουσιάσαμε στο πρώτο μέρος αυτού του αφιερώματος), αφού διετέλεσε οργανίστας σε διάφορους ναούς, το 1755 ανέλαβε το εκκλησιαστικό όργανο της Notre-Dame de Paris.
Ιδιαίτερα δημοφιλής στην γαλλική αριστοκρατία της εποχής, έμεινε στην ιστορία του μπαρόκ οργάνου, ως ιδιαίτερα εμπνευσμένος performer καθώς επίσης και για την καταπλήσσουσα ακρίβεια στις εκτελέσεις του.
Στο βίντεο που ακολουθεί, ακούγονται δυο από τα πιο γνωστά κομμάτιά του, από την Maria Tchebourkina στο όργανο του Chapelle royale du Château de Versailles, όπου είχε διατελέσει οργανίστας και ο Daquin σε ηλικία 12 ετών.
Ο Claude Balbastre (1724-1799) υπήρξε το 16ο παιδί ενός εκκλησιαστικού οργανίστα, του Bénigne Balbastre που είχε συνολικά 18 παιδιά από τους δυο γάμους του.
Μεγαλόπνοος ως συνθέτης, με σπάνια αίσθηση ακρίβειας και αυτοσχεδιασμού ο Claude Balbastre με την βοήθεια και προστασία του μεγάλου Jean-Philippe Rameau διετέλεσε οργανίστας σε διάφορες μείζονες εκκλησίες του Παρισιού (ανάμεσα στις οποίες ο Καθεδρικός της Notre-Dame και η Chapelle Royale). Εξαιρετικά δημοφιλής στην γαλλική αριστοκρατία και αυτός όπως και ο Daquin, κατέστη ακόμα επίσημος οργανοπαίκτης του harpsichord στην γαλλική βασιλική αυλή όπου και δίδαξε την Μαρία-Αντουανέττα.
Η τύχη του κατά και μετά την Γαλλική Επανάσταση δεν υπήρξε ιδιαίτερα καλή, μιας και κινδύνευσε να χάσει την ζωή του λόγω της ιδιαίτερης σύνδεσής του με την γαλλική αριστοκρατία. Παρ'όλ' αυτά, απέφυγε τον κίνδυνο θέτοντας τις καλλιτεχνικές υπηρεσίες και ικανότητές του στο νέο καθεστώς, προς το όφελος του οποίου έπαιζε επαναστατικούς ύμνους και τραγούδια στο όργανο.
Ωστόσο, έχασε αργότερα όλα τα πόστα του και περιέπεσε σε αφάνεια.
Στο βίντεο που ακολουθεί, ακούγεται ένα από τα ωραιότερα έργα για εκκλησιαστικό όργανο της γαλλικής περιόδου του μπαρόκ, με τον Jean-Patrice Brosse να παίζει στο όργανο της Cathédrale de Saint-Bertrand de Comminges.
